Mmm

Groep 2c is nog immer kwijt. 2a was keurig op tijd, 2b had een beetje gelanterfant, groep 2c is van de aardbodem verdwenen. Interesting. Ervaring is dat we ze terugvinden overigens. De andere twee groepen zijn inmiddels op jallafietsen - een soort brokken beton die alsmaar tingelen - op weg naar de toren en boogschieten. 

Groep 4 is op de steps naar de kano, groep 1 heeft de vlotten overleefd en groep 3 is nog immer van de radar verdwenen. Kanoënd. En dan hebben zij nog de korte kano stroom mee, groep 2 mag morgen de lange stroom tegen.

2c is terecht! Meer dan anderhalf uur te laat... Ze leren een harde les, want gaan een onderdeel missen vanwege het slome wandelen en vooral zitten. 

Inmiddels is 2a al door de toren heen: 40 meter omhoog, doodeng, de toren wiebelt... Mooi feit: de baas van de toren is de kleinzoon van de arbeiders voor wie deze toren als monument is opgericht. De meesten doen het, de meesten komen 40 meter hoog. We zijn trots. Maar net zo trots op de kinderen die hun angst overwinnen en tien meter pakken... Nu even tijdelijk tussendoor boogschieten, omdat groep 3 eindelijk de kano's uit is en eigenlijk voor 2 de toren op moest. 

Groep 4 nu weg (met de kano's van groep 3), groep 1 doet afgrijselijke spelen die vooral pijnlijk zijn... 

Het gaat voorlopig echt goed. Kinderen doen goed mee, luisteren, zijn gezellig. Toppers. 

2c heeft zichzelf herpakt! Op toptempo hierheen gefietst en kunnen toch nog alles doen.